ခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္ေျခစခန္းမွ ျပန္လာသူေျပာျပသည့္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ ေတာင္တက္သမားႏွစ္ဦးအေၾကာင္း ေတာင္တက္အဖြဲ႕၀င္ ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

 

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည့္ ေတာင္တက္အဖြဲ႕၀င္ ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္ (ဓာတ္ပံု − မ်ဳိးညြန္႔သန္း) 

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္သာမက အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ပါ အျမင့္ဆံုး ေတာင္ျဖစ္ေသာ ခါကာဘုိရာဇီ ေရခဲေတာင္ထိပ္သို႔ ၾသဂုတ္ ၃၁ ရက္က ျမန္မာႏုိင္ငံသားႏွစ္ဦး တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ တကၠသုိလ္ေျခလ်င္ႏွင့္ ေတာင္တက္အသင္း (သဘာ၀ေခၚသံ ေဖာင္ေဒးရွင္း)မွ အဖဲြ႕၀င္ရွစ္ဦး ပါ၀င္ေသာ အဖဲြ႕မွ ကုိေအာင္ျမင့္ျမတ္ႏွင့္ ကိုေ၀ယံမင္းသူတုိ႔ ႏွစ္ဦး တက္ေရာက္ကာ ျမန္မာႏုိင္ငံအလံလႊင့္ထူႏိုုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုႏွစ္ဦးမွာ ေတာင္ထိပ္သို႔ တက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းပို႔အၿပီးမွာပင္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ၿပီး ၎တုိ႔ႏွစ္ဦးကုိ ရွာေဖြေနသည္မွာ ယေန႔အထိ မေတြ႕ရိွေသးေပ။ ခါကာဘိုရာဇီေတာင္ေျခစခန္းအထိ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေတာင္ထိပ္တက္ခဲ့သူ ႏွစ္ဦးကုိ အေထာက္အကူေပးခဲ့သည့္ က်န္အဖဲြ႕၀င္ ေျခာက္ဦးမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာၿပီျဖစ္ၿပီး အဖဲြ႕၀င္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ကုိေက်ာ္ထြန္းႏုိင္ကုိ 7 Day Daily က စက္တင္ဘာ ၂၀ ရက္တြင္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။ 

-အရင္ဆံုး ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္တို႔ ရွစ္ဦး ခါကာဘိုရာဇီေတာင္တက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့ပံုကို ေျပာျပေပးပါဦးရွင့္။ ဘယ္ႏွခုႏွစ္ကတည္းက ဘယ္လိုျပင္ဆင္ခဲ့သလဲ။ 

၂၀၁၁ခုႏွစ္ကတည္းက စၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အစ္ကိုေတြ (ကို ေအာင္ျမင့္ျမတ္၊ ကိုေဝယံမင္းသူ အပါအဝင္ ေတာင္တက္သမား စီနီယာမ်ား) က ဒီခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္တက္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ႀကိဳ တင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာဆိုလို႔ရွိရင္ ထရိန္နင္ ေတြ ဆင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၂၀၁၂ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ခါကာဘိုရာဇီေတာင္ေျချဖစ္တဲ့ ေပ ၁၃,၂၀၀ျမင့္တဲ့ base camp (အေျခစိုက္ စခန္း) ကိုသြားၿပီးေတာ့ ေျမျပင္ ေလ့လာေရးအေနနဲ႔ သြားၿပီးေတာ့ ေလ့လာခဲ့တယ္။ အဲဒီ့မွာသြားၿပီး လမ္းေၾကာင္း အေျခအေနေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနေတြကို ေလ့လာခဲ့ၿပီးေတာ့မွ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဒီ ေတာင္ထိပ္ကိုတက္ဖို႔အတြက္ဆိုၿပီးေတာ့ ေက်ာက္ေတာင္တက္ ေလ့က်င့္ေရးလုပ္တယ္။ ေရခဲေတာင္တက္

ေလ့က်င့္ေရးလုပ္တယ္။ အဲဒီ့ေက်ာက္ေတာင္တက္ ေလ့က်င့္ေရးေတြကို မႏၱေလးတို႔၊ဘားအံတို႔ေတြမွာသြားၿပီးေတာ့လုပ္တယ္။ ဒီေရခဲေတာင္တက္ ေလ့က်င့္ေရးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဖန္ဂရန္ေတာင္တက္တယ္။ ၿပီးသြားေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ဟာဗားေရခဲေတာင္။ အဲဒီဟာကို ၂၀၁၄ 

ဧၿပီမွာ သြားၿပီးေတာ့ တက္ခဲ့ တယ္။ 

- မိုးေလဝသဘက္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္တို႔ ခါကာဘိုရာဇီသြားတက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္က ရာသီဥတု ဆိုးရြားေနတယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရာသီဥတုဆိုးတဲ့အခ်ိန္၊ေနာက္ၿပီး အခုကလည္း မိုးရာသီျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္ မွာ ေရခဲေတာင္ျဖစ္တဲ့ ခါကာဘိုရာဇီကိုတက္ဖို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ဆံုး ျဖတ္လိုက္ရတာလဲရွင့္။ 

အဲဒီဟာကေတာ့ ႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒီေရခဲေတာင္ကိုတက္ဖို႔ ဘာေၾကာင့္ေရြးခ်ယ္ရတာလဲဆိုတာကို ေျပာရလို႔ ရွိရင္ အခုအခ်ိန္မွာဆိုလို႔ရွိရင္ base camp ကိုသြားဖို႔အတြက္ ဒီလိုအခ်ိန္ရာသီဥတုက ခက္ခဲတယ္၊ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ basecamp ကေန ေတာင္ထိပ္တက္တဲ့ အခါ အခုအခ်ိန္က ေရခဲအနည္းဆံုး ျဖစ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အႏၲရာယ္ အကင္းဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ေရြးခ်ယ္ရျခင္း ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မုန္တိုင္းသတိေပးတာတို႔ ဘာတို႔ဆိုတာ က အဲဒီ့အခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္တက္ဖို႔ သြားတဲ့အခ်ိန္က ဇူလိုင္ ၂၉ရက္ေန႔ ရန္ကုန္က စထြက္သြားတယ္။အဲဒီ့အခ်ိန္ ဒီမုန္တိုင္းတို႔၊ ဘာတို႔ ဆိုတာလည္း ဘာမွမရွိဘူး။ ရာသီဥ တုကလည္း ေကာင္းတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ မုန္တိုင္းတို႔၊ ဘာတို႔ ဝင္တယ္ဆိုတာကလည္း ခရီးစဥ္သြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီ့ဟာေတြကေတာ့ ႀကိဳတင္မသိထားဘူးေပါ့။ 

၁၉၉၆ခုႏွစ္ အိုဇာကီ(လြန္ခဲ့ေသာ ၁၈ ႏွစ္က ခါကာဘိုရာဇီေတာင္တက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး) တို႔ တက္ခဲ့တုန္းကလည္း မိုးရာသီ ဒီလိုအခ်ိန္ပဲ တက္ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ မႏွစ္ကတုန္းကမွ ျမန္မာျပည္မွာ ဒုတိယအျမင့္ဆံုးေတာင္လို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဂန္လမ္ရာဇီကိုလည္း ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တက္ခဲ့တာ။ ဒီအခ်ိန္က အသင့္ေတာ္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရြးခ်ယ္ျဖစ္တာလို႔ ေျပာခ်င္တယ္ခင္ဗ်။ 

-ရန္ကုန္ကေန base camp ေရာက္တဲ့အထိ ခရီးစဥ္ ဘယ္လိုသြား သလဲဆိုတာ ေျပာျပေပးပါဦး။ 

ဇူလိုင္၂၉ရက္မွာ ရန္ကုန္ကထြက္တယ္။ ပူတာအိုမွာ ၃၀ရက္ေန႔ တစ္ရက္နားတယ္။ ၿပီး ေတာ့ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ပူတာအိုက စထြက္တယ္။ အားလံုးေပါင္း ၁၁ရက္၊ ၁၂ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ ေပးၿပီးမွ တဟြန္ဒမ္းဆိုတဲ့ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းရဲ႕ ေနာက္ ဆံုးရြာကိုေရာက္တယ္။ အဲဒီ့ကိုေရာက္တဲ့အခါမွာ ဆက္တက္ဖို႔ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကို လိုက္ ကူညီမယ့္ ေဒသခံေတြကို ရွာရတာရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီမွာသံုးရက္ နားတယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈလုပ္တာတို႔၊ လမ္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုတဲ့ရိကၡာ ကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္တာတို႔ လုပ္တယ္။ ၿပီးသြားေတာ့ အဲဒီက ေနၿပီး ခါကာဘိုရာဇီေတာင္ေျခကို သြားတာေပါ့ေလ။ ခါကာဘိုရာ ဇီေတာင္ေျခကို သြားတဲ့အခါမွာ ေလးညအိပ္ၿပီး ငါးရက္သြားခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီက်ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခါကာဘိုရာဇီရဲ႕ ေတာင္ေျခကို ေရာက္တယ္။ 

- ေတာင္ေျခစခန္းမွာ ေျခာက္ေယာက္ကေနခဲ့မယ္။ ႏွစ္ေယာက္ က တက္သြားမယ္ဆိုတာက နဂိုကတည္းက စီစဥ္ထားတာလား။ 

နဂိုကတည္းက က်န္းမာေရးအေျခအေန အရၾကည့္မယ္၊ ေလ့က်င့္မႈ လုပ္ထားတာေတြအရ ၾကည့္မယ္၊ ၿပီးသြားေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကြ်မ္းက်င္မႈေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေရြးခ်ယ္မႈရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ လ်ာထားတဲ့လူေတြ ဥပမာ ဒီႏွစ္ေယာက္ထဲက က်န္းမာေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ မတက္ႏိုင္လို႔ရွိရင္ လူစားလဲတက္ဖို႔ဆိုၿပီးေတာ့ လ်ာထားတာေတြရွိတယ္။ 

-ကိုေအာင္ျမင့္ျမတ္နဲ႔ ကိုေဝယံမင္းသူ ေတာင္ထိပ္ကိုဆက္မတက္ ခင္ ေတာင္ေျခစခန္းမွာ ေလ့က်င့္မႈႏွစ္ရက္ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္ရွင့္။ ဘာေတြ ေလ့က်င့္ျဖစ္ခဲ့လဲ။ 

လမ္းမွာတက္တဲ့အခါ မွာသံုးမယ့္ ႀကိဳးတို႔၊ ေက်ာက္ေတြမွာ ညႇပ္တဲ့ပစၥည္း။ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ျပန္ၿပီးစစ္ေဆးတာမ်ိဳး အဓိက လုပ္ တယ္။ 

ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္တို႔က ေတာင္ေျခစခန္းမွာ ေစာင့္ေနရတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ အဲဒီပတ္ဝန္းက်င္အေန အထားနဲ႔ ရာသီဥတုကိုလည္း ေျပာျပေပးပါဦး။ 

ကိုေအာင္ျမင့္ျမတ္နဲ႔ ကိုေဝယံမင္းသူတုိ႔ ပထမဆံုးတက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာ glacier (ေရခဲျမစ္) ႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီဟာႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ နည္းနည္းေလးျပန္႔ေနတဲ့ လြင္ျပင္ေလး၊ ကမ့္ခ် လို႔ရႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုရွိ တယ္၊ အဲဒီလိုေနရာေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔စခန္းခ်တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ရဲ႕အေရွ႕ဘက္မွာ ေအာက္ကို ေပ တစ္ေထာင္ေလာက္ဆင္းရတဲ့ လမ္းေပါ့။ က်န္တဲ့ ေျမာက္ဘက္ တို႔၊ အေနာက္ဘက္တို႔၊ ေတာင္ ဘက္တို႔ ေဘးပတ္ပတ္လည္က ေတာင္ေတြခ်ည္းပဲ။ 

base campမွာေတာ့ ေရခဲ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၁၅မိနစ္ေလာက္သြားလိုက္တာနဲ႔ ေရခဲပံုႀကီး ရွိတယ္။ အဲဒီအထက္မွာေတာ့ ေက်ာက္ရွိတဲ့ေနရာရွိတယ္။ ေရခဲ ရွိတဲ့ေနရာရွိတယ္။ ေရခဲတစ္ထပ္၊ ေက်ာက္တစ္ထပ္ေပါ့။ 

တကၠသိုလ္ေျခလ်င္ႏွင့္ေတာင္ တက္အသင္းက ထုတ္ျပန္ထား ခ်က္အရ ကိုေအာင္ျမင့္ျမတ္နဲ႔ ကိုေဝယံမင္းသူက ခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္ေပၚကို ပိုၿပီးမတ္ေစာက္တဲ့ ေျမာက္ဘက္အျခမ္းကေန တက္ သြားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔အဲဒီဘက္ လမ္းေၾကာင္းကိုေရြးရတာလဲရွင့္။ ေနာက္ျပီး ေတာ့သူ႔ရဲ႕အေနအထားက ဘယ္ေလာက္အႏၱရာယ္ရွိသလဲ၊ ဘယ္ ေလာက္ မတ္ေစာက္သလဲရွင့္။ 

ဘာေၾကာင့္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ေရြးရလဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မွာရွိတဲ့ gear ပစၥည္းေတြ၊ ၿပီး ေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ အစ္ကိုေတြ ေလ့က်င့္မႈေတြလုပ္ခဲ့တဲ့အေနအထားေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေတာ့ ေျမာက္ဘက္ကေန တက္မယ္ဆို ၿပီးေတာ့ ေရြးခ်ယ္ျဖစ္တာေပါ့။ အခက္အခဲဆိုလို႔ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္အထိ မတ္ေစာက္တာ ေတြ ေက်ာ္ျဖတ္ရမလဲဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ၇၅ဒီဂရီ၊ ၈၀ ဒီဂရီေလာက္ မတ္ေစာက္တဲ့ဟာမ်ိဳးေတြ ရွိမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မွန္းဆရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီ base campကေန လွမ္း ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျမင္ရတဲ့ေနရာက အေပၚကိုဆိုလို႔ရွိရင္ ဘယ္ ေလာက္မတ္တယ္ဆိုတာက အတိအက် ေျပာဖို႔ေတာ့ ခဲယဥ္းပါတယ္။ 

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔မွာ ဘယ္လိုဆက္ သြယ္ေရးကိရိယာေတြ ပါသြား လဲ။ ေနာက္ၿပီး ရိကၡာကေကာ။ 

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေတာင္ေျခကေနစထြက္တဲ့အခါမွာ ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာအေနနဲ႔ စကားေျပာစက္ ႏွစ္လံုး ပါသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို satellite ကေန လွမ္းၿပီးေတာ့ပို႔ မယ့္ sport messenger ဆိုတဲ့ဟာ ရွိတယ္။ အဲဒီမက္ဆင္ဂ်ာတစ္ခု ပါသြားတယ္။ အဲဒီမက္ဆင္ဂ်ာက ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္လို႔ရွိရင္ သူတို႔ဘယ္ကိုေရာက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ဟာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕ထဲကေပးထားတဲ့ gmail ၊ (ဒါမွမဟုတ္)facebookကို အဲဒီမက္ဆင္ဂ်ာက satellite ကေန တစ္ဆင့္လွမ္းပို႔ေပးတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးပစၥည္းေတြ ေတာ့ ပါသြားတယ္။ 

ရိကၡာကေတာ့ base campကေန စထြက္သြားေတာ့ ပိုပိုလိုလိုဆိုျပီးေတာ့ ၁၃ရက္စာ ထည့္သြားတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဒီ ေတာင္ေျခကိုအတက္အဆင္း လ်ာထားခ်က္က ၈ရက္၊ ၉ရက္လို႔လ်ာထားတယ္။ အတက္အဆင္း ကို ၈ရက္။ 

ေနာက္ဆံုး အဆက္အသြယ္ ရတဲ့အခ်ိန္က ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္လား။ 

ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္ေန ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနာက္ဆံုး အ ဆက္အသြယ္ရတဲ့အခ်ိန္က ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းနဲ႔ အသင္းသီခ်င္းဆိုတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္။ ဆိုၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားေျပာစက္ကေန အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြား တာ။ အဲဒီမျပတ္ခင္မွာလည္း ဘက္ထရီကုန္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာ ၿပီးေတာ့မွ ျပတ္သြားတာေပါ့။ 

ေတာင္တက္သမားေတြအေနနဲ႔ မစ္ရွင္ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဂုဏ္ယူၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းဆိုတာမ်ိဳးလုပ္ေလ့ရွိေကာင္းရွိမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေျပာသြားတာအရ ဘက္ထရီကုန္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနဆိုေတာ့ အဲဒီလိုအေျခအေနမွာ ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ အေရးႀကီးဆံုးလိုအပ္တဲ့ ဘက္ထရီကိုကုန္ေစမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုတာမ်ိဳးလုပ္ဖို႔လိုအပ္လို႔လား၊ လုပ္သင့္ရဲ႕လားဆိုတာမ်ိဳး ေမးခြန္းေတြလည္းရွိတယ္ရွင့္။ အဲဒီ အေပၚ ဘယ္လို တံု႔ျပန္ခ်င္သလဲ။ 

မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ကမၻာမေက်ဆိုေနရင္းနဲ႔ ျပတ္သြားတယ္ ဆိုတာက နဂိုကတည္းကိုက ဘက္ထရီကမရွိေတာ့တာ။ မရွိဘူးဆို တဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကမၻာမေက်ဆို မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေျပာတယ္။ အဲဒီ မွာဘက္ထရီကျပတ္သြားတာ။ 

ဘက္ထရီက နဂိုကတည္းက နည္းေနျပီ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ save လုပ္ထားဖို႔လိုမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဒီသီခ်င္းကို မဆိုဘဲေနလိုက္လို႔ရွိရင္။ 

အဲဒါက်ေတာ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္ ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ သူတို႔မွာရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ႏိႈင္း ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ဒါက သံုးသင့္တယ္၊ မသံုးသင့္ဘူး ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ base campမွာ က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြက်ေတာ့ ဒီကိစၥကို ေျပာဖို႔ ကေတာ့ ခက္ပါတယ္။ 

အဲဒီေတာ့ ေတာင္ထိပ္ေရာက္ျပီး ကတည္းက အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတာကို ဘက္ထရီျပတ္သြားလို႔ပဲလို႔ ခန္႔မွန္းခဲ့တာလား။ 

သူတို႔ဘက္ထရီအားကုန္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အဆက္အသြယ္မလာဘူးလို႔ပဲ နားလည္ထားတာေပါ့။ 

ရန္ကုန္က တကၠသိုလ္ေျခလ်င္ႏွင့္ေတာင္တက္အသင္းနဲ႔ ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္တို႔အဖြဲ႔ ဘယ္လိုဆက္သြယ္ၾကသလဲ။ ဆက္သြယ္ပံု အဆင့္ဆင့္ကို ေျပာျပပါဦး။ 

Sport messenger ကေနၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘယ္ကိုေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ဟာမ်ိဳး ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့အသင္းကို ေရာက္သြားတာေပါ့။ အဲဒီဟာနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္သြယ္ရတာေပါ့။ 

ကိုေအာင္ျမင့္ျမတ္၊ ကိုေဝယံမင္းသူတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ မရေတာ့ဘဲ ရက္အေတာ္ၾကာတဲ့ အခါမွာ သူတို႔ေပ်ာက္ေနၿပီဆိုတဲ့ သတင္းထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့အဲဒါကို အသင္းျပန္ၾကားေရးက ျငင္းျပီးေတာ့ ေပ်ာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ အျပန္လမ္းမွာ ဘက္ထရီကုန္လို႔ အဆက္အသြယ္မရတာသာ ျဖစ္မယ္ဆိုျပီးေတာ့ ေျပာခဲ့တယ္။ေနာက္ဆယ္ရက္ေလာက္ ၾကာသြားတဲ့အခါမွ ရွာေဖြေရးလုပ္တဲ့အေပၚ ေစာေစာစီးစီး အမွန္အတိုင္းေျပာၿပီး ရွာေဖြသင့္တယ္လို႔ ေဝဖန္တာေတြရွိၾကတယ္ရွင့္။ အဲဒီအေပၚေကာ ဒီမွာတကယ္ပါဝင္ေနခဲ့တဲ့ ေတာင္တက္သမားအေနနဲ႔ ဘယ္လိုေျပာခ်င္သလဲရွင့္။ 

ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ေပ်ာက္ေနတဲ့ဟာကို မေပ်ာက္ ဘူးလို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ အမွန္တကယ္က ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တု႔ိသြားတဲ့ေနရာ ေဒသကကို ဆက္သြယ္ေရး တကယ္ခက္ခဲပါတယ္။ အသြား တုန္းကဆိုရင္ ေလးညအိပ္၊ ငါး ရက္သြားရတဲ့ေနရာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သတင္းပို႔ဖို႔ ၈ရက္ေန႔ ျပန္ ဆင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ညအိပ္ ႏွစ္ရက္ခရီးတည္းနဲ႔ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္ခဲ့ရတာမ်ိဳးရွိတယ္။ 

အသင္းဘက္အေနနဲ႔လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ေျပာတာကို ေစာင့္ ၿပီးေတာ့မွ စဥ္းစားလို႔ရမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္ခင္ဗ်။ 

ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေတာင္ ထိပ္ကိုေရာက္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ျပန္ဆံုဖို႔ခ်ိန္းထားတာက စက္တင္ဘာ (၅)ရက္ေန႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေတာင္ေျခမွာပဲ သူတို႔ဆင္း လာတာကို ေစာင့္ေနတယ္။ အဲဒီ၅ ရက္ေန႔မွာ ဆင္းမလာတဲ့ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို လိုက္ပို႔ ေပးတဲ့ လမ္းျပကေနၿပီးေတာ့ ပထမဆံုးသူတုိ႔ကမ့္ခ်သြားတဲ့ အျမင့္ေပ ၁၅,၈၀၀ ကမ့္အထိကို ၅ ရက္ေန႔မွာ တက္ၾကည့္တယ္။ ေစာင့္ေနၿပီး သူတို႔ျပန္ဆင္းလာတဲ့ အေျခအေန မေတြ႕ရတဲ့အတြက္ ၆ရက္ ေန႔အထိ ဆက္ေစာင့္တယ္။ ၇ရက္ေန႔မွာ တစ္ႀကိမ္ ကမ့္နံပါတ္(၃)ျဖစ္တဲ့ ၁၆,၂၀၀ေပ အျမင့္ထိ ကို လမ္းျပက တက္ၿပီးေတာ့ ရွာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာမွ ဆင္းလာတဲ့ဟာမ်ိဳးေတြ မေတြ႕တဲ့အတြက္ base campမွာ က်န္တဲ့ ေျခာက္ ေယာက္က တိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ လက္ရွိအဆက္အသြယ္ျပတ္ေန တဲ့ဟာကို ရန္ကုန္ကို သတင္းပို႔ဖို႔၈ ရက္ေန႔မွာ ျပန္ဆင္းလာ တယ္။ 

ကိုေအာင္ျမင့္ျမတ္နဲ႔ ကိုေဝယံမင္းသူေပ်ာက္သြားျပီလို႔ ဘယ္အခ်ိန္ မွာ စနားလည္လုိက္တယ္လို႔ ေျပာရမလဲ။ 

၉ ရက္ေန႔မွာ တဟြန္ဒမ္းရြာကိုေရာက္တယ္။ တဟြန္ဒမ္းရြာက ၁၉၉၆တုန္းက ဂ်ပန္အိုဇာကီနဲ႔အတူတူတက္သြားတဲ့ ဦးနမား ဂြ်န္ဆင္ဆီမွာ ဖုန္းရွိတယ္။ သူ႔ဆီကေန ဖုန္းငွားၿပီးေတာ့ ၉ရက္ေန႔ ညမွာ အေၾကာင္းၾကားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနတယ္။ ရန္ကုန္ကို sportmessenger ကေန လွမ္းပို႔ၿပီး ေတာ့ ရန္ကုန္ရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္ကို တဟြန္ဒမ္းရြာမွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ ေနတယ္။ 

ရန္ကုန္ကို ျပန္အေၾကာင္းၾကား တဲ့အခါမွာေကာ ေပ်ာက္သြားၿပီ လို႔ အေၾကာင္းၾကားတာလား၊ ဘယ္လိုအေၾကာင္းၾကားတာလဲ။ 

ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ အဆက္ အသြယ္ျပတ္ေနတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ပဲေပါ့။ 

အဲဒီ့ေတာ့ တကၠသိုလ္ေျခလ်င္ႏွင့္ ေတာင္တက္အသင္းက ဘယ္လို တံု႔ျပန္လဲ။ 

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျပာေျပာခ်င္းပဲ ရန္ကုန္မွာအသင္းက ဘာေတြ ဆက္လုပ္မလဲဆိုတာကို အစည္း အေဝးထိုင္တယ္လို႔ေတာ့ ကြ်န္ ေတာ္တို႔ အၾကမ္းဖ်င္းသိထား တာေပါ့ေလ။ 

ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္၊ ညေန ၅နာရီ ၁မိနစ္ေလာက္ကတည္းက အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတယ္လို႔ ကြ်န္မတို႔သိရတယ္။ ဟုတ္ပါသလားရွင့္။ 

ဟုတ္ပါတယ္။ 

အဲဒီ့ေတာ့ သူတို႔ကိုကိုယ့္ရဲ႕အဖြဲ႔သားခ်င္း၊ မိတ္ေဆြဆိုတဲ့အေနအထားမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္က ေတာင္တက္သမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဓမၼဓိ႒ာန္ က်က်ေျပာရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္ေျခအေျခအေနက ဘယ္လိုရွိမလဲရွင့္။ 

လက္ရွိအေျခအေနကို ေျပာ ရမယ္ဆိုရင္၊ ေတာင္တက္သမား တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ ရိကၡာေခြၽစားၿပီးေတာ့ သူတို႔လံုျခံဳတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ ေနႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ကိုကယ္ႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။ 

အဲဒီေတာင္ဆိုတဲ့ဟာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာ ေတြရွိတာကိုး။ အဲဒီ့ေတာ့ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက်ေတာ့ မွန္းၿပီးေတာ့ ေျပာဖို႔ဆိုတာ ခက္ပါတယ္။ ရွာေဖြ ေရးအားလံုးလုပ္ၿပီးေတာ့မွပဲ ဘာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာကို ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ ရပါမယ္ခင္ဗ်။ 

ကိုေအာင္ျမင့္ျမတ္နဲ႔ကိုေဝယံမင္းသူ ေတာင္ထိပ္ကို မတက္ခင္မွာ ကိုေက်ာ္ထြန္းႏို္င္တို႔နဲ႔ ဘာေတြမ်ားေနာက္ဆံုးေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးသ လဲရွင့္။ 

ဒီ base camp မေရာက္ခင္ ေနရာမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေမးဖူးတာရွိတယ္။ အခုခါကာဘိုရာဇီတက္ၿပီးရင္ ကမၻာ့အျမင့္ဆံုး ဆိုတဲ့ ဧဝရက္ေတာင္တက္မယ္၊ အဲဒီ့အခါမွာေကာ support လိုက္လုပ္ေပးႏိုင္မလားတဲ့။ ဧဝရက္မွမဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္ေတာင္တက္ တက္ support လိုက္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့တခ်ိဳ႕ေတာင္ေတြဆိုရင္ ကြ်မ္းက်င္မႈလည္းရွိမယ္၊ ေလ့က်င့္မႈလည္း ရွိမယ္ဆိုရင္ ဆက္ၿပီးေတာ့ တက္ ေနဦးမွာပဲ။