ခ႐ိုနီနဲ႔ ေက်ာက္မီးေသြး

ကြမ္းျခံကုန္းတြင္ Asia World ကုမၸဏီမွ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ စီစဥ္ေနေသာ ေက်ာက္မီးေသြးသုံး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးစက္႐ုံအတြက္ ၾသဂုတ္ ၂၃ ရက္က ျပဳလုပ္သည့္ လူထုေတြ႔ဆုံပြဲတြင္ ေဒသခံမ်ား ကန္႔ကြက္ၾကစဥ္ (ဓာတ္ပုံ- ျပည့္စုံေအာင္)

ျမစ္ဆံုအပါအဝင္ ဧရာဝတီ၊ သံလြင္ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းႀကီးမ်ားကို လူမသိသူမသိ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ စာခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္အတူ ခ႐ိုနီလုပ္ငန္းရွင္မ်ား လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

ထိုမွတစ္ဖန္ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၈၄ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ကိုလည္း ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းမ်ား တည္ေဆာက္ခြင့္ရသည့္ ခ႐ိုနီကုမၸဏီမ်ား အပါအဝင္ ကုမၸဏီ ၂၃ ခုတည္းက နည္းလမ္းစံုျဖင့္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့ျပန္သည္။

ထုိမွ်ႏွင့္ မၿပီးေသးဘဲ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕သံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံုမ်ား တည္ေဆာက္ခြင့္ကိုလည္း ထပ္မံရရွိခဲ့ၾကသည္။

ထိုမွ်ႏွင့္လည္း မရပ္ေသးဘဲ ခ႐ိုနီအခ်ဳိ႕သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ေဒသခံမ်ား ထိခိုက္မႈမ်ားႏိုင္သည့္ ေက်ာက္မီးေသြးသံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု စီမံကိန္းမ်ားဘက္ ထပ္ဝင္လာၾကရာ စီမံကိန္းအတြက္ ေျမသိမ္းခံရႏိုင္ၿပီး စီမံကိန္း၏ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ခံစားရႏိုင္သည့္ ေဒသခံမ်ားအတြက္ေတာ့ စိုးရိမ္စရာ ထပ္တိုးလာျပန္ၿပီျဖစ္သည္။

ခ႐ိုနီနဲ႔ ေရအားလွ်ပ္စစ္

ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းမ်ားရရွိသည့္ ခ႐ိုနီကုမၸဏီမ်ားထဲတြင္ လုပ္ငန္းစံု၊ က႑စံု လုပ္ကုိင္ခြင့္ရ ကုမၸဏီမ်ားျဖစ္သည့္ ေအးရွားေဝါလ္၊ ေရႊေတာင္ႏွင့္ IGE တို႔က ၿပိဳင္ဘက္မရွိ စီမံကိန္းအမ်ားဆံုး လုပ္ခြင့္ရကုမၸဏီမ်ားျဖစ္သည္။

ေအးရွားေဝါလ္ကုမၸဏီသည္ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္း အပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အသက္ေသြးေၾကာ ဧရာဝတီျမစ္ဆံုျမစ္ညႇာ ျမစ္ဝွမ္းေဒသတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေပါင္း ရွစ္ခုကို တ႐ုတ္မွ CPI ကုမၸဏီႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ကုိင္ခြင့္ကို ရခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ေအးရွားေဝါလ္၏ ကုမၸဏီခြဲ Gold Energy ကုမၸဏီအမည္ျဖင့္ ေသာက္ေရခပ္ (၂) ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းကိုလည္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီး ေသာက္ေရခပ္ (၂) စီမံကိန္းမွထြက္သည့္ ဓာတ္အားမ်ားကို တစ္ယူနစ္ က်ပ္ ၇ဝ ျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ျပန္ေရာင္းရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကျပန္သည္။

ေသာက္ေရခပ္ (၂) စီမံကိန္းအား တည္ေဆာက္ရာတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ထုတ္ေခ်းေသာ ေခ်းေငြမ်ားထဲမွ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၇ဝ ေက်ာ္ကိုပင္ အသံုးျပဳခြင့္ရသည္အထိ အခြင့္အလမ္းသာခဲ့သည္။

ဧရာဝတီျမစ္အၿပီး သံလြင္ျမစ္ဘက္သို႔ထပ္လွည့္ကာ သံလြင္ျမစ္ေပၚတြင္ ပထမဆံုးတည္ေဆာက္မည့္ အထက္သံလြင္ (ကြမ္းလံု) ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း (မဂၢါဝပ္ ၁၄ဝဝ အထိထြက္မည္) ကိုလည္း ေအးရွားေဝါလ္ကုမၸဏီမွပင္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီတစ္ခုႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ခြင့္ ထပ္မံရရွိခဲ့သည္။

ေအးရွားေဝါလ္ႏွင့္အၿပိဳင္ ေရႊေတာင္ကုမၸဏီသည္လည္း တ႐ုတ္မွ CDOI ျဖင့္ပူးေပါင္းကာ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း ၁ဝ ခုအထိကို တည္ေဆာက္လုပ္ကုိင္ခြင့္ရရွိထားၿပီး စီမံကိန္း ၁ဝ ခုထဲတြင္ စက္တပ္ဆင္အား မဂၢါဝပ္ ၄ဝဝဝ အထိရွိသည့္ ရြာသစ္စီမံကိန္းကဲ့သို႔ စီမံကိန္းႀကီးမ်ား ပါဝင္သည္။

တ႐ုတ္ျဖင့္ ပူးေပါင္းတည္ေဆာက္မည့္ စီမံကိန္းမ်ားမပါ ၎တို႔တစ္ဦးတည္းအေနျဖင့္ ဘီလူးေခ်ာင္း (၃) ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းကို တည္ေဆာက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရွိခဲ့ၿပီး တည္ေဆာက္ခြင့္ရသည့္အျပင္ တ႐ုတ္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ထုတ္ေခ်းေသာေငြမ်ားထဲမွ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၅ဝ နီးပါးကိုပါ လွည့္သံုးခြင့္ရခဲ့သည္။

ေအးရွားေဝါလ္၊ ေရႊေတာင္တို႔ႏွင့္အၿပိဳင္ IGE ကုမၸဏီသည္လည္း လုပ္ကိုင္ခြင့္မ်ားစြာ ရရွိထားၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ YPIC International ကုမၸဏီတို႔ ပူးေပါင္း၍ စီမံကိန္းေလးခုကို လည္းေကာင္း၊ IGE ကုမၸဏီမွပင္ အျခားတ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္း၍ ေနာက္ထပ္စီမံကိန္း ေလးခုကိုလည္းေကာင္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ရထားျခင္းျဖစ္သည္။

IGE ကုမၸဏီမွ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရရွိိထားသည့္ စီမံကိန္းရွစ္ခုထဲတြင္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ စက္တပ္ဆင္အား အႀကီးမားဆံုးျဖစ္လာမည့္ မဂၢါဝပ္ ၇၁၁ဝ အထိရွိေသာ အထက္သံလြင္ (မိုင္းတံု) စီမံကိန္းမွအစ မဂၢါဝပ္ ၁၃၆ဝ စက္တပ္ဆင္အားရွိမည့္ ဟတ္ႀကီးစီမံကိန္း၊ မဂၢါဝပ္ ၁၂ဝဝ ထိရွိသည့္ ေနာင္ဖစီမံကိန္းကဲ့သို႔ေသာ စီမံကိန္းႀကီးေပါင္းမ်ားစြာကို လုပ္ကုိင္ခြင့္ရရွိထားျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ အဆိုပါစီမံကိန္းအားလံုးမွာ အမ်ားျပည္သူမသိလိုက္ရဘဲ စာခ်ဳပ္မ်ားခ်ဳပ္ဆို၊ နားလည္မႈစာခြ်န္လႊာမ်ားေရးထိုးၿပီး ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

စီမံကိန္းအားလံုးနီးပါးသည္လည္း ႏုိင္ငံေတာ္မွ ၁ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၁၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ဓာတ္အားရမည္ျဖစ္ၿပီး ေအးရွားေဝါလ္၊ ေရႊေတာင္၊ IGE ႏွင့္ ၎တို႔ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ တ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ားကသာ ၈၅ ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ရာခုိင္ႏႈန္း ၉ဝ ရမည့္ စီမံကိန္းမ်ားျဖစ္သည္။

အႏွစ္ခ်ဳပ္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေဆာက္ႏိုင္သမွ်ေသာ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း အားလံုးနီးပါးမွာ အဆိုပါကုမၸဏီသံုးခုႏွင့္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီမ်ားအားလံုး ရယူထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ခ႐ိုနီနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္၊ ခ႐ိုနီနဲ႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚ အပါအဝင္ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၈၄ ၿမိဳ႕နယ္၌ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ျဖန္႔ျဖဴးလုပ္ကိုင္ခြင့္ကို ကုမၸဏီ ၂၃ ခုတည္းသို႔ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးထားသည္။

ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီမ်ားထဲတြင္ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းမ်ား တည္ေဆာက္ခြင့္ရထားသည့္ ေအးရွားေဝါလ္၏ ကုမၸဏီခြဲျဖစ္ေသာ Gold Energy ကုမၸဏီ၊ လုပ္ငန္းစံုလုပ္ကုိင္ခြင့္ရလာသည့္ Capital Development လီမိတက္၊ Ruby Dragon ကဲ့သို႔ ကုမၸဏီမ်ား ပါဝင္လာျပန္သည္။

ေအးရွားေဝါလ္၏ ကုမၸဏီခြဲဆိုလွ်င္ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး အေရွ႕ၿမိဳ႕နယ္ ၃၇ ၿမိဳ႕နယ္စလံုးကို တစ္ဦးတည္းျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ ရထားျခင္းျဖစ္သည္။

ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း အားလံုးနီးပါး ကုန္သေလာက္ရွိသြားသည့္အခါ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕သံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု စီမံကိန္းဘက္ လွည့္ၾကသည္။

ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အတြင္း၌ပင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕သံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု အနည္းဆံုး ရွစ္႐ံုအထိေဆာက္လုပ္ရန္ စီစဥ္ထားၿပီး ေဆာက္လုပ္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီမ်ားထဲတြင္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ရထားသည့္ ကုမၸဏီအခ်ဳိ႕လည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။

လုပ္ကိုင္ခြင့္မွာ ႐ိုး႐ိုးရရွိျခင္းမဟုတ္ တစ္ယူနစ္ဓာတ္ေငြ႕ဖိုးအပါ က်ပ္ ၃ဝဝ အထိ ေပးေခ်ရမည့္ စာခ်ဳပ္မ်ားျဖင့္ ရသြားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ရာ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ေရွ႕ေလွ်ာက္ရင္ေလးစရာ အေျခအေနတစ္ခုအျဖစ္လည္း မွတ္ယူႏိုင္သည္။

သဘာဝဓာတ္ေငြ႕သံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု စီမံကိန္းမ်ားအတြက္လည္း ထံုးစံအတုိင္း မည္သို႔မည္ပံု စာခ်ဳပ္ၿပီးေပးလိုက္သည္ကို အမ်ားျပည္သူ မသိခဲ့ရဘဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာ ရသြားသည့္သေဘာ ျဖစ္ေနသည္။

ခ႐ိုနီနဲ႔ ေက်ာက္မီးေသြး

ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းမွာလည္း ထပ္လုပ္စရာပင္ေနရာ မက်န္ေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕သံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု စီမံကိန္းမ်ားဘက္ လွည့္ၾကသည္။

သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ စီမံကိန္းမ်ားအၿပီး ယခုေက်ာက္မီးေသြးသံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံုမ်ားဘက္သို႔ ထပ္လွည့္လာၾကၿပီျဖစ္သည္။

စီမံကိန္း၏ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးကို ခံစားရႏိုင္၍ ေဒသခံအမ်ားအျပားက ကန္႔ကြက္ေနသည့္ၾကားမွပင္ ျပည္သူမ်ား တိက်စြာမသိလိုက္ရဘဲ ေက်ာက္မီးေသြးသံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု ကိုး႐ံုအထိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ နားလည္မႈစာခြ်န္လႊာမ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးခြင့္ျပဳခဲ့သည္။

ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးအတြင္း ကြမ္းျခံကုန္း၌တည္ေဆာက္မည့္ စီမံကိန္းအတြက္ Virtue Land ကုမၸဏီႏွင့္ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္ ၂၈ ရက္တြင္ လည္းေကာင္း၊ ထန္းတပင္စီမံကိန္းအတြက္ ထူးႏွင့္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီျဖစ္ေသာ Huaneng Lancang တို႔ ပူးေပါင္းတည္ေဆာက္ရန္ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၁၁ ရက္က လည္းေကာင္း၊ ေက်ာက္တန္းစီမံကိန္းအတြက္ Diamond Palace ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီမ်ား ပူးေပါင္းတည္ေဆာက္ရန္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ေအာက္္တိုဘာ ၈ ရက္က လည္းေကာင္း၊ သီလဝါစီမံကိန္း တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ Toyo Thai ကုမၸဏီျဖင့္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ မတ္ ၂၁ ရက္ကလည္းေကာင္း အသီးသီး လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ယင္းအျပင္ ဧရာဝတီတိုင္း င႐ုတ္ေကာင္းစီမံကိန္းကို Ta Ta Power၊ ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႕ က်ဳိင္းတံုစီမံကိန္းကို Lumpoondum၊ ကေလးဝစီမံကိန္းကို ISDN ႏွင့္ Tun Thwin၊ ဘုတ္ျပင္းစီမံကိန္းကို 24 Hour၊ ၿမိတ္စီမံကိန္းကို သန္းၿဖိဳးသူကုမၸဏီတို႔က အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးထားခဲ့သည္။

လုပ္ကိုင္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီမ်ားကို ၾကည့္လိုက္လွ်င္လည္း ကြမ္းျခံကုန္းစီမံကိန္းကို တည္ေဆာက္မည့္ Virtue Land ကုမၸဏီဆိုသည္မွာ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရထားၿပီး တစ္ဦးတည္း ၃၇ ၿမိဳ႕နယ္ ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ရထားသည့္ ေအးရွားေဝါလ္ကုမၸဏီ၏ ကုမၸဏီခြဲ၊ ထူးကဲ့သို႔ေသာ က႑စံုလုပ္ကိုင္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီမ်ား ပါဝင္လာျပန္သည္။

ေဒသခံမ်ားနဲ႔ ေက်ာက္မီးေသြးျပႆနာ

ကုမၸဏီမ်ားက မည္မွ်ပင္ နည္းပညာျမင့္သည္ဆိုပါေစ ေဒသခံမ်ားမွ ေက်ာက္မီးေသြးသံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံုမ်ားအေပၚ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။

တီက်စ္ ေက်ာက္မီးေသြးသံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံုေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား ထိခိုက္ခဲ့ရမႈကလည္း ေဒသခံမ်ား ကန္႔ကြက္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ကန္႔ကြက္ထိုက္သည့္ သက္ေသအျဖစ္ ရွိေနသည္။

တီက်စ္ ေက်ာက္မီးေသြးစက္႐ံုကို China National Heavy Machinery cooperation ကတည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄၃ သန္းေက်ာ္ႏွင့္ က်ပ္ဘီလ်ံ ၃ဝ နီးပါး စုစုေပါင္း (လက္ရွိေငြလဲႏႈန္းျဖင့္)က်ပ္ဘီလ်ံ ၇ဝ ေက်ာ္အထိ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ကုန္က်ခဲ့သည့္စီမံကိန္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ နည္းပညာနိမ့္ၿပီး ေဒသခံမ်ားအေပၚ ထိခိုက္မႈရွိလာသည့္အတြက္ ရပ္ဆိုင္းထားလိုက္ၿပီဟု လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားဝန္ႀကီးဌာန ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးေမာ္သာေထြးက ဩဂုတ္ ၂၃ ရက္က အတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့ၿပီး နည္းပညာအသစ္ျဖင့္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ရန္ပင္ စီစဥ္ေနရသည္ဟု သိရသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္လည္း ဘ႑ာေငြ က်ပ္ဘီလ်ံ ၇ဝ ေက်ာ္ကုန္၊ ေဒသခံမ်ားလည္း ထိခိုက္ခဲ့ရသည့္ စီမံကိန္းျဖစ္ခဲ့သည္။

ထို႔အတြက္လည္း တနသၤာရီျမစ္ဝတြင္ေဆာက္မည့္ စီမံကိန္း၊ ကြမ္းျခံကုန္းတြင္ ေဆာက္မည့္စီမံကိန္း၊ ၿမိတ္တြင္ေဆာက္သည့္ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ ေဒသခံမ်ားအားလံုး ကန္႔ကြက္ၾကသည္။

ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးရွိသည့္ အခ်က္တစ္ခုတည္းျဖင့္ ေဒသခံမ်ားက ကန္႔ကြက္ေနၾကျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေက်းရြာလိုက္ ေျပာင္းေရႊ႕ေပးရျခင္း၊ စီမံကိန္းအတြက္ ေျမသိမ္းခံရျခင္း၊ အစားထိုးေျမ ျပန္ေပးသည့္တုိင္ စိုက္ပ်ဳိးရာတြင္ ဒုကၡေရာက္ျခင္း စသည့္အခ်က္မ်ားေၾကာင့္လည္း ကန္႔ကြက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဥပမာ ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႕ပိုင္းရွိ က်ဳိင္းတံုတြင္တည္ေဆာက္မည့္ ေက်ာက္မီးေသြးစက္႐ုံအတြက္ လိုအပ္သည့္ေျမမွာ ဧက ၁၂ဝဝ နီးပါးအထိရွိၿပီး ရြာသံုးရြာအထိ ထိခိုက္မႈရွိမည္ျဖစ္သည္။ စီမံကိန္းနယ္ေျမအတြင္းပါဝင္သည့္ ေက်းရြာမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ေပးရျခင္း၊ လယ္ေျမမ်ား အသိမ္းခံရျခင္း ရွိလာႏိုင္သည္။

ေျပာင္းေရႊ႕ေပးရမည့္ ေက်းရြာရွိ ေဒသခံမ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ေဝးသြားသည့္ဆိုပါက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ဒုကၡေရာက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ လယ္အစားျပန္ေပးသည္ ဆိုေသာ္လည္း ေရမိုးမေကာင္းသည့္ လယ္ယာမ်ားျဖစ္ေနပါက ေဒသခံမ်ား ဒုကၡေရာက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။

တီက်စ္ကဲ့သို႔ နည္းပညာနိမ့္သည့္ စက္႐ံုမ်ားဆိုပါက ေဒသခံမ်ားအတြက္ အဆိုးဆံုးထိခိုက္မႈ ရွိလာဦးမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္လည္း ေဒသခံမ်ားက ကန္႔ကြက္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံတကာ ေပတံ

ႏ်ဴကလီးယားႏွင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ၿပီးလွ်င္ ေက်ာက္မီးေသြးမွာ ေစ်းအသက္သာဆံုးျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာတြင္လည္း Clean Coal နည္းပညာျဖင့္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးေနၾကသည္ဆိုေသာ ႏိုင္ငံတကာေပတံျဖင့္တုိင္းၿပီး ကုမၸဏီမ်ားကို တည္ေဆာက္ခြင့္ေပးရန္ စီစဥ္ျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ တီက်စ္စက္႐ံုသည္လည္း တ႐ုတ္ကုမၸဏီမွ တည္ေဆာက္သြားျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ားသည့္အတြက္ ရပ္ထားရသည့္ သင္ခန္းစာကိုလည္း ထည့္တြက္သင့္သည္။

ေက်ာက္မီးေသြးေနာက္ ဘာေၾကာင့္လိုက္သလဲ

လက္ရွိ လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း ခ်ထားေပးမႈမ်ား လွ်ဳိ႕ဝွက္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုမႈမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ ခ႐ိုနီတို႔ခင္းသည့္ ဇာတ္ကြက္အတိုင္း တာဝန္ရွိသူမ်ားက လိုက္ကေပးေနသလားဟုပင္ ျပည္သူမ်ားအၾကား ထင္စရာရွိလာသည္။

ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းမ်ားကို လွ်ဳိ႕ဝွက္စာခ်ဳပ္ၿပီး ခ်ထားေပးသည္။ ယင္းေနာက္ တည္ေဆာက္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီကေတာင္းသည့္ တစ္ယူနစ္ က်ပ္ ၇ဝ ျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ျပန္ဝယ္ေပးရန္အတြက္ကိုလည္း ျပည္သူသို႔ခ်မျပဘဲ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ေပးရန္ စီစဥ္ခဲ့ရာ တည္ေဆာက္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီမွာ အျမတ္အစြန္းႀကီးသြားသည္။

ဥပမာ ေအးရွားေဝါလ္မွ တည္ေဆာက္သည့္ ေသာက္ေရခပ္ (၂) ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းမွ တစ္ယူနစ္ ၇၅ က်ပ္ျဖင့္ ကုမၸဏီကေတာင္းသည္ကို တစ္ယူနစ္ က်ပ္ ၇ဝ ျဖင့္ ေစ်းညႇိကာ ျပန္ဝယ္ယူေပးမည္ဟု စီစဥ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းမ်ား ကုန္သေလာက္ရွိေအာင္ ရယူၿပီးသည့္အခါ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ဘက္သို႔ လွည့္ၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွ ျပည္သူသို႔ခ်မျပဘဲ ဓာတ္ေငြ႕ဖိုးအပါ တစ္ယူနစ္ က်ပ္ ၃ဝဝ ဝန္းက်င္အထိရွိသည့္ ေစ်းႏႈန္းမ်ားျဖင့္ပါ ခြင့္ျပဳေပးရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။

ဓာတ္ေငြ႕ဖိုးမပါပါက တည္ေဆာက္ခြင့္ရသည့္ကုမၸဏီမွ တစ္ယူနစ္ ၃၄ က်ပ္ဝန္းက်င္အထိ ရေနဦးမည္ျဖစ္ရာ တည္ေဆာက္ခြင့္ရသူမ်ား အက်ဳိးမ်ားခဲ့ၾကျပန္သည္။

သဘာဝဓာတ္ေငြ႕မွာ ျပည္တြင္း၌ပင္ မလံုေလာက္သည့္အတြက္ ဓာတ္ေငြ႕သံုးဓာတ္အားေပးစက္႐ံုမ်ား ထင္သလိုေဆာက္ရန္ ခက္ခဲေသးသည္။ သို႔ေသာ္ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ခြင့္ရသည့္ ကုမၸဏီမ်ားသည္ မိမိတို႔လိုခ်င္သည့္ေစ်းအတိုင္း စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုေပးေနသည့္ သေဘာမ်ဳိး သက္ေရာက္ေနသည့္အတြက္လည္း အက်ဳိးအျမတ္ႀကီးမားစြာရရွိသည့္ လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းမ်ားကို ထပ္လိုခ်င္မည္သာျဖစ္သည္။

ေက်ာက္မီးေသြးသံုး၍ ထုတ္လုပ္သည့္ ဓာတ္အားခေစ်းႏႈန္းမွာ ႏ်ဴကလီးယားႏွင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ၿပီးလွ်င္ ေဈးအသက္သာဆံုးဟု ဆိုသည္။ ထုိသို႔ဆိုလွ်င္ ေက်ာက္မီးေသြးသံုး ဓာတ္အားေပးစက္႐ံု တည္ေဆာက္ခြင့္ရသူသည္ တစ္ယူနစ္ က်ပ္ ၇ဝ ရေနသည့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထက္ ေစ်းမ်ားစြာပိုရႏိုင္မည့္သေဘာ ျဖစ္ေနသည္။

ယင္းအက်ဳိးအျမတ္ေၾကာင့္ နည္းပညာတစ္ခ်က္လြဲသည္ႏွင့္ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားႏိုင္သည့္ ေက်ာက္မီးေသြးသံုး ဓာတ္အားေပးစီမံကိန္းမ်ားကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ျမႇဳပ္ႏွံရန္ ခ႐ိုနီအခ်ဳိ႕က ျပည္သူမ်ားကန္႔ကြက္ေနသည့္ၾကားက လုပ္ေဆာင္လာျခင္းလားဟုပင္ ေတြးစရာေကာင္းေနသည္။ 

EMG