အခြန္နဲ႔ အခြံ

စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာစကားမွာ အသံထြက္ခ်င္းေတာ့ တူတယ္၊ သုိ႔ေပမယ့္ အဓိပၸာယ္က လုံး၀ကြဲျပားျခားနားတဲ့ စကားလုံးတြဲ တစ္တြဲက ‘ခေခြး၀ဆြဲ နငယ္သတ္ ခြန္’ ဆုိတာနဲ႔ ‘ခေခြး၀ဆြဲ ေသးေသးတင္ ခြံ’ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခြန္ဆုိတာကေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ကုန္သြယ္ခြန္ (Commercial Tax)၊ အေကာက္ခြန္ (Custom Duty)၊ သြင္းကုန္လုိင္စင္ခြန္ (Import License Tax)၊ ထုတ္ကုန္လုိင္စင္ခြန္ (Export License Tax)၊ ေရာင္းခြန္ (Sales Tax)၊ ေျမခြန္ (Land Tax)၊ ေရခြန္ (Water Tax)၊ ၀င္ေငြခြန္ (Income Tax)၊ အမႈိက္ခြန္ (Garbage Tax)၊ မီးခြန္ (Lighting Tax)၊ ႏုိင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ခအခြန္ (Country Pass Tax)၊ လမ္းႏွင့္ တံတားအသုံးျပဳခြန္ (Road and Bridge Tax) စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူ မွတ္သားမိသေလာက္ ေရးျပလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာရွိသူတုိ႔ လုပ္ပုိင္ခြင့္တစ္ခုခ်ေပးဖုိ႔ လက္သိပ္ထုိးလုိ႔ ျဖစ္ေစ၊ ေျဗာင္က်က်ျဖစ္ေစ လာဘ္ထုိးရတာကလည္း အမွန္ေတာ့ အခြန္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဖန္သားျပင္၊ အင္တာနက္ အစရွိတာေတြမွာ နည္းလမ္းေပါင္းစုံနဲ႔ ေၾကာ္ျငာတာ၊ ေမာ္ေတာ္ကားေတြမွာ ေၾကာ္ျငာတာ၊ ေျမစုိက္ ဒါမွမဟုတ္ တုိင္ေထာင္ဘုတ္ေၾကာ္ျငာ အပါအ၀င္ ေၾကာ္ျငာေတြအားလုံးကလည္း ေၾကာ္ျငာခြန္လုိ႔သုံးရင္ မွားမယ္မထင္ပါ။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ အခမဲ့ေပးေနတဲ့ မုိဘုိင္းတယ္လီဖုန္း ဆင္းမ္ကတ္ေတြကုိ ေစ်းကြက္ထိန္းၿပီး ေရာင္းခ်တာေတြကလည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ ေမွာင္ခုိအခြန္ျဖစ္တယ္။ ယခင္က ေအာင္ဘာေလသိန္းထီလက္မွတ္ တစ္ေစာင္တန္ဖုိးက ႏွစ္က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ထီတစ္ေစာင္ ႏွစ္က်ပ္ကုိ၀ယ္ရင္ ႏွစ္က်ပ္ပဲေပးရတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ထီတစ္ေစာင္ရဲ႕ အစုိးရမူရင္းေစ်းက တစ္ေစာင္ ၂၀၀ က်ပ္ျဖစ္ေပမယ့္ ထီထုိးသူေတြက တစ္ေစာင္ကုိ အကၡရာနဲ႔ နံပါတ္အေပၚမူတည္ၿပီး တစ္ေစာင္ကုိ ၃၀၀ က်ပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၃၅၀ က်ပ္အထိ ေပး၀ယ္ၾကရတယ္။

တစ္လခ်င္း ထီဖြင့္တာျဖစ္လုိ႔ တစ္လကုိ ထီအေစာင္သုံးသန္းထုတ္ၿပီးေရာင္းရင္ စုစုေပါင္း ေရာင္းရတန္ဖုိး သိန္း ၆၀၀၀ ေက်ာ္ျဖစ္ၿပီး အဲဒီအထဲက ၄၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ အစုိးရကေန အခြန္အျဖစ္ရယူၿပီး ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ ေပါက္မဲအျဖစ္ ျပန္လည္ေဖာက္ေပးတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္လကုိ အစုိးရရဲ႕ အခြန္ေငြက သိန္းေပါင္း ၂၄၀၀ ရရွိၿပီး ထီထုိးသူေတြကုိ ျပန္လည္ခြဲေ၀ေပးတဲ့ပမာဏ သိန္း ၃၆၀၀ က်ပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရမွာျဖစ္တယ္။ ျပင္ပေပါက္ေစ်းနဲ႔ ၀ယ္ၿပီးထုိးရရင္ အပုိေၾကးပါထပ္ၿပီး ေပးၾကရတာျဖစ္တယ္။ ဒါကလည္း ထီေရာင္းရာမွာ ၾကားခံေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေတြက ထီခြဲတမ္းလစဥ္ရရွိသူထံကေနတစ္ဆင့္ ျပန္လည္၀ယ္ယူၾကရလုိ႔ ေစ်းတင္ေရာင္းၾကရတာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိရတယ္။ ဒါကလည္း ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။

အခြန္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စနစ္တက် ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ရင္ အဲဒီအခြန္ေတြကုိ ႏုိင္ငံသားေတြက ျပန္လည္မွ်ၿပီး ေပးေနၾကရတာ ျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလုပ္သူေတြက အျမတ္ရဖုိ႔ သူတုိ႔ေပးလုိက္ရတဲ့ ကုန္က်စရိတ္ေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ထုတ္ကုန္ပစၥည္းေတြမွာ ထပ္ေပါင္းၿပီး ထည့္လုိက္တာလုိ႔ အခြန္ဆုိတဲ့၀န္ထုပ္က ႏုိင္ငံသားေတြအေပၚ ပါလာေစတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ဘက္ကလည္း အခြန္အထုပ္ေတြနဲ႔ မိမိႏုိင္ငံသားေတြကုိ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးမျဖစ္ေစဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ ေပါင္းစုံကေနရရွိတဲ့ အခြန္ေငြေၾကးေတြ က႑အလုိက္ရရွိတဲ့အခြန္ အဲဒီအခြန္ေတြကုိ ႏုိင္ငံႏွင့္ ႏုိင္ငံသားေတြ အက်ဳိးအတြက္ ဘယ္လုိခြဲေ၀ခ်ထား သုံးစြဲတယ္ဆုိတာကုိလည္း စနစ္တက် စာရင္းဇယားနဲ႔ ခ်ျပသင့္တယ္။ ဒါမွ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈက အစုိးရနဲ႔ ႏုိင္ငံသားေတြၾကားမွာ ရွိလာေစမွာ ျဖစ္တယ္။ အစုိးရအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ပုိင္ဆုိင္မႈကုိလည္း ဒီမုိကေရစီအစုိးရ တက္လာတယ္ဆုိကတည္းက မိမိႏုိင္ငံသားေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ထင္သာျမင္သာ မျပရဲၾကတာလဲ။ ဒါကုိ ဦးစီးဦးေဆာင္တဲ့သူကေန ပြင့္လင္းျမင္သာရွိေစရမွာ ျဖစ္တယ္။

အခြန္ေတြကုိေတာ့ နည္းလမ္းေပါင္းစုံနဲ႔ ေကာက္၊ ထိပ္ပုိင္းပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြက်ေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားတာက တစ္နည္းဆုိရင္ အခြန္ေရွာင္တဲ့သေဘာ ျဖစ္တယ္။ ေသရင္ မိမိေနာက္ကုိ ပါမသြားေပမယ့္ ပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းေတြကုိေတာ့ ဘာေၾကာင့္တြယ္တာေနၾကတာလဲ။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ။ ဒီဘ၀မွာ အေကာင္းဆုံးစားမယ္။ သုံးမယ္။ ျဖဳန္းမယ္။ ေနာက္ဘ၀ဆုိတာ မရွိဘူးလုိ႔မ်ား ေတြးထင္မွတ္ေနၾကေရာ့လား။ ဒီဘဝ လူျဖစ္တုန္းအခုိက္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္ပါမွ အနာဂတ္ဘ၀သာယာေစမွာ ျဖစ္တယ္။ တစ္ဘ၀တည္းနဲ႔ လူ႔ဘ၀က ၿပီးမသြားပါ။

ဒါဆုိရင္ အဲဒီလုိ တစ္ဘ၀စံ အေတြးရွိသူေတြကုိ အႏွစ္သာရမရွိဘဲ အခြံသက္သက္လူေတြလုိ႔ ဆုိခ်င္တယ္။ အခြံဆုိတာ ဘာမွ်အသုံးျပဳလုိ႔မရတာ ျဖစ္တယ္။ ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥကုိခြဲလုိက္ အခြံကုိ ဘယ္သူစားပါသလဲ။ လႊတ္ပစ္လုိက္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ အလားတူ သစ္သီးေတြကုိ အခြံႏႊာစားၾကတယ္။ အခြံကုိ ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ အခြံက လူေတြကုိ ဘာမွ်အက်ဳိးမျပဳပါ။ လူကုိလည္း ဒီေကာင္အခြံပါကြာဆုိရင္ လူ႔ဘ၀မွာ ဘာမွ် မိမိႏုိင္ငံ မိမိႏုိင္ငံသားေတြကုိ အက်ဳိးမျပဳသူကုိ ေခၚၾကတာ ျဖစ္တယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ လူ႔တန္ဖုိးနားလည္ၿပီး လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။

ဆရာႀကီးဦးသုခရဲ႕ ‘အကာက အခ်စ္၊ အႏွစ္က ေမတၱာ’ ဆုိတဲ့ကားကုိ ၾကည့္ဖူးတယ္။ အခြံက ဘာမွ်အသုံးမ၀င္တာမုိ႔ ခ်န္လွပ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥေတြမွာ အကာနဲ႔ အႏွစ္ကုိသာ စားသုံးၾကၿပီး အခြံကုိေတာ့ အမႈိက္ပုံထဲ ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ အခြံက ဘာမွ်အသုံးမ၀င္လုိ႔ ျဖစ္တယ္။ သစၥာကုိတုိင္တည္ၿပီး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကုိ လက္ကုိင္ျပဳၾကဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ လူေတြမွာ အျပန္အလွန္ဆက္ႏႊယ္မႈ၊ အျပန္အလွန္ အက်ဳိးျပဳမႈေတြရွိေစဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ သူ႔ဘက္လည္းၾကည့္၊ ကုိယ့္ဘက္လည္း ၾကည့္ရမယ္ဆုိတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဟာက အတၱေတြမ်ားၿပီး မိမိအက်ဳိးကုိသာ ၾကည့္တတ္သူေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာ တျဖည္းျဖည္း ႐ုပ္လုံးေပၚလာေနတယ္။

အတၱေတြကုိ ခ၀ါခ်ၿပီး တစ္ဖက္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္အက်ဳိးအတြက္ အခြန္ေတြကုိ စနစ္တက်အသုံးျပဳၿပီး မိမိႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ခံယူၾကပါလုိ႔ ဆုိခ်င္တယ္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ အခြံမျဖစ္ပါေစနဲ႔လုိ႔သာ ဆုိခ်င္ေၾကာင္းပါ။

(ေဆာင္းပါးရွင္ - ဦးေငြသိန္း (ကုမၸဏီလမ္းညႊန္))

Eleven Media Group